...ทุกวันนี้ผมยังนึกถึงเสียงกระแทกที่เกิดขึ้นตอนที่รถพุ่งชนคนพวกนั้นอยู่เลย เสียงบดขยี้ รถที่กระดอนขณะวิ่งทับไปบนร่างของคนเหล่านั้น...ตอนที่เห็นในหนังสือพิมพ์ว่าเหยื่อของผมคนหนึ่งเป็นเด็กทารก ผมปลื้มสุดๆ!! ... แม่ของเด็กก็เสร็จผมด้วย! เละเป็นแยมสตรอว์แบร์รี่อยู่ในถุงนอน! เร้าใจชะมัดใช่ไหมล่ะ

เช้าหมอกจัดวันหนึ่งในเดือนเมษายน คนตกงานจำนวนมากยืนเข้าแถวเพื่อรอโอกาสอันริบหรี่อยู่หน้าหอประชุม มีผู้คนทุกเพศทุกวัย มีกระทั่งแม่ลูกอ่อนที่ต้องหอบหิ้วลูกมาต่อแถวด้วย ตอนนั้นเองที่ทุกคนได้ยินเสียงเครื่องยนต์ขนาด ๑๒ สูบลั่นขึ้น ก่อนที่เมอร์เซเดสเบนซ์ SL ๕๐๐ จะพุ่งเข้ามาด้วยจุดมุ่งหมายที่จะบดขยี้คนให้มากที่สุด
หลังเกิดเหตุหลายเดือน บิล ฮอดเจส เจ้าหน้าที่ตำรวจเกษียณ ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เนื้อหาในจดหมายเล่าถึงเรื่องราววันเกิดเหตุ คนที่ส่งมันมาคือผู้อยู่หลังพวงมาลัยในวันนั้น
เบรดี้ ฮาร์ทส์ฟิลด์ ทำงานเป็นช่างซ่อมคอมพิวเตอร์ ว่างๆเขาหารายได้เสริมโดยการขายไอศกรีม แต่จริงๆแล้วสิ่งที่เขาหลงใหลที่สุด ซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดินที่บ้าน จมดิ่งอยู่กับอุปกรณ์ เครื่องไม้เครื่องมือ และความคิดอันยิ่งใหญ่ในหัว
เมอร์เซเดสสีเทาทำได้แค่แปดศพ เบรดี้ต้องการมากกว่านั้น มากกว่านั้นมาก ๆ