การเลี้ยงดูสิ่งมีชีวิตอันได้นามว่า 'มนุษย์' แต่ละหนึ่ง
ให้เติบใหญ่ขึ้นมาพร้อมด้วยความสุขสมบูรณ์ทั้งทาง
กาย วาจา ใจ อย่างเพียบพร้อมนั้น มิใช่เรื่องง่าย

ด้วยว่าบิดาหมารดาหรือผู้ใหญ่ในบ้านคือผู้ปกครอง
จะต้องเรียนรู้อย่างเข้าถึงธรรมชาติของผู้เยาว์แต่ละคน
จนสามารถเข้าใจการอบรมสั่งสอนเขาได้อย่างง่ายหรือ
ค่อนข้างง่ายกว่าผู้ไม่รู้

ดังเช่นนวนิยายเรื่อง 'รากแก้ว' ที่สะท้อนความไม่รู้ของ
ผู้ปกครองในการเพาะพันธุ์พืชต้นหนึ่งซึ่งกำลังแข็งแรง
สดชื่น ให้ตื่นเตลิดไปจนแทบกู่ไม่กลับ หากไม่ได้รับ
ความเมตตาจากเพื่อนมนุษย์ที่เป็นผู้ใหญ่กว่า เข้ามา
ช่วยประคับประคองยามยาก จนสามารถพากลับไปที่ที่
เหมาะควรแก่วัยเยาว์ในการพึ่งพิงอาศัยได้ดีกว่า
ผู้ปกครองดั้งเดิที่เอาแต่อารมณ์ตนเองเป็นใหญ่