"เจียงชิงหว่าน" มุ่งหมายว่าจะช่วยเหลือมารดารักษาตำแหน่งนายหญิง
และใช้ชีวิตอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน หากสุดท้ายนางยังคงเลี่ยงการแต่งงาน
ไม่ได้ นางก็จะแล้วแต่การตัดสินใจของครอบครัว จะไม่เอาแต่ใจตน
เหมือนในชาติก่อนที่รักคนผิดอีก!

แต่เกรงว่าเบื้องบนจะกลัวชีวิตนางราบรื่นเกินไป บุรุษที่มาต้องตานาง
ถึงกับเป็นคนเดียวกับเด็กน้อยที่นางเคยเอ็นดูในอดีต ทั้งคนผู้นั้นยังเรียก
"ชุยจี้หลิง" ว่า "พ่อบุญธรรม" อีกด้วย ไหนจะมี "เว่ยกั๋วกง" หลานชาย
ของไทเฮาที่หญิงสาวจากทั่วเมืองหลวงล้วนใฝ่หา เขาผู้นั้นก็ชอบหา
เหตุผลมาสนทนาพาทีกับนางอยู่เสมอ แต่สองคนนั้นกลับไม่อยู่ในสาย
ตานางแม้แต่น้อย กลับเป็นท่าทีหมดอาลัยตายอยากของชุยจี้หลิงที่
รำพึงรำพันถึงภรรยา เก้าปีมานี้...เขาใช่แสร้งแสดงมามากพอแล้วหรือไม่?
ถ้ามีเยื่อใยต่อนางถึงเพียงนั้นจริง ไฉนไม่กระโดดทะเลสาบตายตามไปเสียเลยเล่า!