แสงตะวันของวันใหม่โผล่พ้นขอบฟ้า หมิงหลันงัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นสามีนอนหนุนแขนมองมาที่ตนแววตาหวานล้ำ ท่าทางงัวเงียหลังตื่นนอนของภรรยาช่างน่าเอ็นดู ที่แก้มยังมีรอยหมอนแดงสองวงเห็นนางยกมือขยี้ตาเพิ่มความแจ่มใส หัวใจของชายหนุ่มก็อ่อนยวบ "แม่ถวนเกอเอ๋อร์ วันนี้อยากกินสิ่งใด" เขาถามเสียงนุ่ม "พ่อถวนเกอเอ๋อร์ ต้องไปไถดินแปลงตะวันออกอย่างน้อยสองหมู่ก่อนถึงจะกินข้าวได้!" หมิงหลันเอียงคอและเอ่ยย้อนเสียงหวาน "ภรรยาข้าช่างใจร้ายเหลือเกิน เพิ่งพ้นปีใหม่มาก็ใช้งานสามีเสียแล้ว!" กู้ถิงเยี่ยหัวเราะ