สินค้าที่เป็นอวัตถุก็คือการผลิตสร้างระบบภาษา สัญญะ ความหมาย อารมณ์ ความรู้สึกและความรู้ ระบบทุนนิยมเองก็ต้องการพิทักษ์ผลิตผลอวัตถุเหล้านี้ด้วยกฏหมาย และ พัฒนาระบบทรัพสินทางปัญญาขึ้นมาเพื่อกลไกในการยึดจับมูลค่าของผลผลิตที่เป็นอวัตถุ ในแง่นี้กลไกของ the rule of low จึงเป็นกลไกสำคัญ การพิทักษ์ทรัพย์สินส่วนตัว ( private property ) ในมุมต่างของโลก สำหรับแรงงานในการผลิตอวัตถุ ก็จะมีลักษณะคล้ายศิลปินด้วยการผลิต งานบริการที่ผลิตสร้างความรู้สึก งานสร้างสรรค์ทางวัฒนธรรม งานโฆษณา ฯลฯ ถ้าจะกล่าวอย่างง่ายๆ แบบหลวมๆ ก็คือ เศรษฐกิจสร้างสรรค์ ( creative economy ) ด้วยสภาวะทางเศรษฐกิจแบบเศรษฐกิจแบบสร้างสรรค์ ก็ทำให้คำกล่าวของศิลปิน กลายมาเป็นการดำรงชีวิตในโลกทุนนิยมด้วยสภาพแบบนี้ก็ทำให้ หมดเวลา ที่ศิลปินจะอ้างตัวเป็นผู้สร้างสรรค์แต่เพีงกลุ่มเดียว หมดเวลาที่ศิลปินจะแยกตัวเองออกจาก การเรียกร้องความเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ