การติดหนี้ต้องจ่ายคืนนับเป็นสัจธรรม
หนี้บิดาบุตรชดใช้นับว่าสมเหตุผล
ขายตัวชดใช้หนี้ไม่นับว่าเป็นเรื่องที่เกินทน
ท้ายที่สุดค่อยใช้เล่ห์กล ปีนเกลียวจับกินเกลี้ยงอย่าให้เหลือ!?

เฉียนเจวี๋ยซ่าน พ่อค้าวาณิชผู้มั่งคั่งร่ำรวย
หลังจากซื้อ เฉิงตง เด็กน้อยซึ่งถูกบิดาขายมาเพื่อชดใช้หนี้แล้วห่อกลับมาบ้าน เฉียนเจวี๋ยซ่านก็รดน้ำพรวนดินดอกตูมน้อยๆ ดอกนี้ของเขาอย่างเอาใจใส่ ด้วยรูปร่างหน้าตาที่หมดจดงดงาม ดวงตาแวววาวเฉลียวฉลาด ในภายภาคหน้าดอกตูมดอกนี้ต้องกลายเป็นบุปผางามที่หาตัวจับยาก รอคอยให้เขาเด็ดดมเป็นแน่แท้!
แต่หลายปีผ่านไป ดอกตูมน้อยๆ ค่อยผลิบาน เฉิงตงน้อยค่อยๆ เติบใหญ่ เติบใหญ่ และเติบใหญ่ ไม่เพียงตำแหน่งบนล่างถูกสลับ แม้แต่ฐานะนายบ่าวก็ล้วนกลับตาลปัตร กลายเป็นเขาที่ต้องนอนกัดผ้าเช็ดหน้าน้ำตารินอยู่ในม่านมุ้งแล้วถามตัวเองว่า...
เขาพลาดที่ตรงไหนกัน
ทำไมกระต่ายน้อยที่เขาเฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู ถึงเติบโตมาเป็นหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่คอยแต่จะจับนายท่านเช่นเขากินไปเสียได้!!!