คตินิยมเรื่อง “ทุกนาทีมีความหมาย” กำลังผลักดันให้เราทำกิจกรรมต่างๆ ทั้งที่เป็นงานและไม่เป็นงาน ในโลกที่เป็นเช่นนั้น เป็นไปได้หรือไม่ที่เราจะนั่งนิ่งๆ สักสามนาทีโดยที่ไม่เชื่อมต่อกับเรื่องราวใดๆ ภายนอกแล้วปล่อยตัวเองให้จมดิ่งลงไปภายในจิตใจของตัวเอง ขณะที่โลกยกย่องการใช้เวลาทุกนาทีให้มีประโยชน์ และก่นประณามการปล่อยเวลาทิ้งไปว่าคือความเปล่าประโยชน์ เราต่างหลงลืมหรือกระทั่งไม่เคยรู้เลยว่า ผู้ประสบความสำเร็จหลายคนในประวัติศาสตร์นั้นล้วนค้นพบสิ่งที่ทำให้ตนเองยืนอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ได้จากช่วงเวลาที่ปล่อยตัวเองไว้กับโลกภายในโดยไม่ต่อติดตัวเองเข้ากับกิจกรรมใดๆ ในโลกภายนอก