ผู้เขียนบอกเล่าประสบการณ์การเดินทางไปเยือนกลุ่มประเทศเอเชียกลาง ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักนักในแง่ของการเป็นเป้าหมายในการท่องเที่ยวของคนทั่วไป ไม่ว่าจะเป็นประเทศ “อุซเบกิสถาน” “คาซัคสถาน” หรือแม้แต่ “อินเดีย” (รัฐสิกขิมและรัฐอัสสัม) และ “ภูฏาน” ก็ยังนับว่ามีคนไปเยือนไม่มากนัก

โดยผสมผสานเรื่องราวการเดินทางในต่างวาระด้วยลีลาภาษาที่ไพเราะ บวกความรู้สึกนึกคิดของผู้เขียนเข้ากับข้อมูลความรู้ทั้งทางประวัติศาสตร์ โบราณคดี ศิลปวัฒนธรรม และชาติพันธุ์วิทยา ที่สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างทั้งทางศาสนา วัฒนธรรม และเชื้อชาติ แต่หลอมรวมและอยู่ร่วมกันอย่างสันติ